Şiirleriyle tanıdığımız Attila İlhan bu kitabıyla roman yönünün de ne kadar güçlü olduğunu göstermiş bizlere. Sokaktaki Adam o. Orada, burada, her yerde gördüğümüz. Ne istemediğini bilen ama ne istediğini bilmeyen, kaybolmuş biri. Kalıplara uymak istemediği için eğitimini yarıda bırakıp gemilerde çalışan bir Hasan. “Uzun boylu anlatmazdı ki! Bir kitaplık yaşar, bir kelime söylerdi.” diye anlatan arkadaşı Yakup. Oğuz Atay’ın Tutunamayanlar “Selim Işık” ve Tehlikeli Oyunlar “Hikmet Benol” karakterleriyle arkadaş olacak bir kişi “Hasan”. Belki de arkadaşlardır kim bilir? Ayhan, Hasan’ın sevgilisi. Hasan’ı seviyor, Hasan da onu seviyor ama yollar farklı. Şöyle de diyor zaten: “ Onu seviyorum. Galiba daha çok seviyorum. Birleşemeyeceğiz. Elbette bunu biliyorum. O daima, Babil’den ötesini bulmak için çırpınacak. Düşecek. Kalkacak. Çırpınacak. Oysa ben Babil’deyim. Doktoramı vermem lazım.” Hasan bütün samimiyetsizlere, gösterişe sırtına dönmüştür ve şu sözlerde de çok güzel özetlemiştir aslında: “Siz hamamböcekleri gibisiniz. Karanlıkta deliklerinizden çıkıyor, ahmakça kaprisleriniz için, en paha biçilmez şeyleri kirletiyorsunuz.”
