Serinin ilk kitabı gibi bu kitap da epey karışıktı. Yine birden çok olay yaşandı ve bir sürü yan karakter dahil oldu hikâyeye. Hâliyle, “Bunlar kimdi ya” diyerek, önceki sayfalara dönmek zorunda kaldığım yerler oldu. Fakat yazarın tarzına alıştığımdan olsa gerek, ilk kitaptaki kadar rahatsız etmedi bu durum beni.
Charley'in baktığı dava ve yaşanan olaylar heyecanlı ve merak uyandırıcıydı. Charley sayesinde kitabın genel havası da hep eğlenceliydi. Reyes'i bu kitapta daha yakından tanıdık fakat pek ısınamadım ben Reyes'e. Çok sahnesi olmamasına rağmen okuduğum kadarıyla Garrett'i daha çok sevdim mesela.
Kitapta ciddi bir mantık hatası da vardı bu arada. İlk kitapta Charley'in annesi, öz annesiydi. Bu kitapta ise öz annesinin Charley'i doğururken öldüğünden bahsedildi ve ilk kitaptaki öz anne, bu kitapta birden üvey anne oluverdi. Anlam veremedim, yazar bu kadar büyük bir hatayı nasıl yaptı?
Yine de bu kitap, ilk kitaba nazaran daha başarılıydı. Özellikle final sahnesi, üçüncü kitap için beklentilerimi arttırdı.