Shade ve Kingbote...
Selim Işık ve Turgut Özben...
Nabakov’un Solgun Ateş’ine Tutunamayanlar’dan gelenlerdenim ben de. Tutunamayanlar’ın özgünlüğüne dair tartışmalardan yola çıkarak deneyimlemek istediğim bir kitaptı. Evet biçim bakımından benzerlikleri yoğun. Bunu bir kenara bırakırsak Selim’in ve Turgut’un amaçladığı dünya bambaşka bir özgünlükteydi benim gönlümde...
.
İki adamın ve hayali bir ülekenin hikayesi Solgun Ateş.
Amerikalı bir şair olan ve cinayete kurban giden, ölümünün hemen öncesinde 999 mısralık bir şiir bırakan John Shade ve onunla aynı üniversitede ders veren, son zamanlarında bir dostluk bağı kurmuş, dostunun şiirini giderek tuhaflaşan bir açıklamayla mısra mısra yorumlayan, yer yer kendini hayali bir ülkenin -Zembla- kaçak kralı ilan eden, derinlerde intihar meyilli, tuhaf iç sesleri ve korkularıyla yaşayan Charles Kingbote’nin hikayesi.
.
Karşı-roman türünde okuması ve tutunması oldukça zor bir kitap. Nesirde kullanılan üslubun ve içeriğindeki şiirin dilimize adaptasyonunun güçlüğünden kaynaklı bir zorluk olabilir bu.
Kitabı okuduktan sonra bir de Yiğit Yavuz’un “Solgun Ateş’i Okuma Klavuzu” adlı makalelerine göz atın derim.
