Yaşamak için hiçbir sebebiniz kalmadığında, komik bir şey olur. Varlığınız, tüm keskin kenarlarını kaybeder. Artık dik düşüşler, tırmanacak tepeler yoktur. Renkler, etrafınızdaki her şey, ayni gri tonda resmedilmişçesine anlamsız şekillere ve görüntülere dönüşüne kadar bulanıklaşır ve birbirine karışır. Sizi şaşırtabilecek ya da o eski neşe ve korku anlarını yeniden canlandırabilecek hiçbir şey yoktur. Hiçbir insan sizin kadar hissiz ve kayıtsız olamaz. Ve sonra, kendinizi bu uyuşuk, monoton rutine bırakmak üzereyken, bir şey kopar. 𝑌𝑒𝑡𝑒𝑟, dersiniz.
Sayfa 7 - Leonardo Danieli