Son Büyülü Günler öyküsü , hani bazen uzaklara gidersin , ailenden ayrılmak zorundasın ve ayrılırsın . Bu da sana büyüdüğünü gösterir. Aslında kendi içinde acı çekerken yutkunursun ya , susarsın bazı şeylere çünkü büyüdün ve hayatla mücadele etme zamanın geldi. Bir çoğumuz bu durumla kaç yaşında karşılaşıyoruz bilmiyorum ama öykünün kahramanı 12 yaşından başlıyor üşümeye .. Hepimizi Son Büyülü Günler’i vardı gercekten . Belki geçmişte, çocuklukta, hatıralarda , anne sıcaklığında saklı olan günler.. Yazar’ın dili cok sade ve akıcı , öyküleri çok samimi bazen bir anda yüzünüzü güldürürken o gülüş çok sürmez ve hemen hüzün kaplar orayı . Özellikle kadınların , kızların yaşamlarından kesitler sunarken ben kendimi buldum öykülerinde. Ama hayatta öyleydi , kırgınlıklarla dolu ama sen yine de susardın Levize gibi . Çünkü artık yalnızlaşmış ve içine kapanmıştın çoktan..
