Uzun bir süredir öykü ağırlıklı okumalar yapmaktayım. Daha önce paylaşmış olduğum bir alıntıda yer aldığı gibi (#69389465), ben de herkesin bir öyküsü, şiiri, şarkısı olması gerektiğini düşünüyorum. Bu nedenle okumuş olduğum 164 tane öykü kitabının içinden bana dokunan öyküleri bir ileti altında paylaşmak istedim.
Bu
Dünya değişiyor dostlarım. Günün birinde gökyüzünde güz mevsiminde artık esmer lekeler göremeyeceksiniz. Günün birinde yol kenarlarında toprak anamızın koyu yeşil saçlarını da göremeyeceksiniz. Bizim için değil ama, çocuklar, sizin için kötü olacak. Biz kuşları ve yeşillikleri çok gördük. Sizin için kötü olacak. Bizden hikâyesi.
Sait Faik Abasıyanık, yazma tutkusunu şu sözleriyle ifade etmiştir:
“Cebimde taşıdığım çakımı çıkardım, kalemi yonttum, yonttuktan sonra tuttum öptüm.
Yazmasaydım deli olacaktım...”
Modern Türk hikayeciliğin önde gelen yazarı
Sait Faik Abasıyanık ‘ı vefatının 67. yılında saygı ve rahmetle anıyoruz... #11Mayıs1954
📚
Son Kuşlar hikâyesi şöyle sona erer:
”Dünya değişiyor dostlarım. Günün birinde gökyüzünde güz mevsiminde artık esmer lekeler göremeyeceksiniz. Günün birinde yol kenarlarında toprak anamızın koyu yeşil saçlarını da görmeyeceksiniz. Bizim için değil ama çocuklar, sizin için kötü olacak. biz kuşları ve yeşilleri çok gördük. Sizin için çok kötü olacak. Benden hikâyesi.”
"ah, bu insan yüzleri! her şeyimizi bağladığımız, durmadan yanıldığımız, istediğimiz kadar bol hasletler, adilikler, iyilikler, kötülükler, delilikler, akıllılıklar, sevdalar yüklediğimiz insan yüzleri! yanılsak da zararı yok! bu yüze olmazsa ötekisine yükleriz saydıklarımızı. yanılmamız muayyen bir insan içindir, insanlar için değil. o halde yanılmıyor sayılırız."