Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.13
Son Oyun
Ahmet AltanEn Yeni Son Oyun Yorumları ve İncelemeleri
En Yeni Son Oyun sözleri ve alıntılarını, en yeni Son Oyun kitap alıntılarını, etkileyici sözleri 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.Puan
7.610 üzerinden
Kitap esas olarak bir mafya ya da aşk hikayesi değil Altan'ın Tanrı'yla konuşmasıdır. Daha da ilerisinde Tanrı'nın eleştirilmesidir.
Altan lafı dolaştırmadan, konuyu karmaşıklaştırmadan klasik çerçevede yazıyor. Kitabı'nda zaten buna da yer vermiş, daha sonra kendisinden dinleyeceğim gibi aynı cümlelerle "romanda zeka ile yazılmış eserleri de sevdiğini ama tercihinin klasikten yana olduğunu" belirtiyor.
Roman lezzet olarak son kitabı "Hayat Hanım" la aynı değerde. Bir çırpıda okuyabilir, bazı sayfalarda düşüncelere dalabilirsiniz. Eleştirilecek yönleri de çokça var. Sözgelimi küçük bir kasabada yasayanları koskoca internet dünyasında ayıklayıp farketmesi bu konuda epey deneyimsiz olduğu izlenimini uyandırdı bende. Sahneler arasındaki geçişleri de çok mekanik. Kasabadan topladığı havadisler hep aynıydı. Biri yemeğe, kahvaltıya çağırıyor, orada doğrudan sorulan "kasabada neler oluyor" dan ibaret. Havaalanı olan bir kasaba sanki bir beldeymiş gibi herkes herşeyi biliyor.
Önüne gelen her kadını cinsel fantezileriyle süsleyip ya bize anlatıyor ya da onlarla yatıyor. Bu belli ki Altan'ın aklından sürekli geçen bir şey. Hayat Hanim'da da karşılaştık.
Romanı beğendim, okuduğuma pişman değilim, esasen Tanrı'yla konuşma isimli uzun bir makale gözüyle bakılabilir ama eğlenceli bir yolla anlatmak istemiş. Altan'ın dilini, mantığını seviyorum.
Ahmet Altan nın kitaplarını daha önce okudunuz mu bilmem...Ama okumadıysanız bu kitapla başlamayın...
Kitap bir yazarın kendi hayatındaki yaslar ve sorumluluklardan kaçmak isteği ile başlar- önce anne, baba daha sonra eş kaybı- -iki yas süreside cok fazla olmasına rağmen(yasın yazar algısı ile yaşayış biçimine çok kısa bir kaç cümle ile değinilir)kafa dağıtmak, belki "Yeni romana" başlamak için bir yolculuk yapmaya karar verilen bir rota oluşturulur.Fakat küçük kasabaya giden " satılık deniz " ilamı ve açlık bir çok kişinin hayatını mahveder...
Basit bir dille yazılmış ...vasat bir anlatım kitabın geneline hakim.Karakter derinlikleri yüzeysel, sağlam bir kurgusu yok.
Okuyan olarak, bazı kitapları okumaktan sıkılabiliriz ya bazen; Ahmet Altan bu kitapta onu yaşamış gibi .Bir bakıyorsunuz olay örüntüsü sizi alıp götürmekte , çok güzel bir aşk öyküsü var okunanlarda ; bir bakıyorsunuz nereden başladığı belli olmayan bir macera hatta siyasi hiciv romanına adapte olmaya çalışmaktasınız..Bir şeyler anlatmaya çalışılmış ama olmamış görev icabı yazılmış bir metin .bunu ilk sayfadan son sayfaya kadar hissediyorsunuz.
son oyun
Hayatımda hiç bir kitabı bitirmek için bu kadar kendimi zorladığımı hatırlamıyorum. Bitirdiğimde başım çatlıyordu. Kitabın ana karakterinden tiksindim, Zuhal ile aralarındaki ilişkiden, karakterin diğer kadınlarla ilişkilerinden, sürekli cinsellik sahnelerinden, her şeyden tiksindim. Sürekli yaptığı her şeyin suçunu Tanrı'ya yıkması, sayfalarca süren Tanrı'yla hesaplaşmaları çok sıktı. Bu zamana kadar okuduğum en kötü kitaptı sanırım, tavsiye etmem.
Yıllar önce almışım, kitaplıkta kalmış. Okuyayım dedim, aman allahım… Her seferinde “kadınlardan çok iyi anladığını” vurgulayan bir yazarımız var hikayede. Olayın geçtiği kasabada erkekler kaba kuvvet, kadınlarsa marjinal yazarımızla sevişmek harici bir şey düşünemiyor. Karşılaştığı tüm kadınlar çıldırıyor yazarla sevişmek için. Bir de tanrıyla konuşmaları var ki ergenliğe yeni giren çocuğun tanrı sorgulamalarından geçiyor yazarımız. Sabredip bitirebilir miyim bilmiyorum. Ahmet Altan oedipus mu artık hangi dönemi atlatamadıysa yazık olmuş.
Bir cinayet işlendiğini bize bildirdiği ilk sayfadan taa son sayfaya kadar o maktulün kim olduğunu asla tahmin edemediğiniz, fazlasıyla sürükleyici ve sizi yormayan bir roman.
Yaradanla konuşma kısımlarında birçok kişinin aslında aklından geçirdiği ama düşüncelerinden bile apartopar kovduğu cevapsız soruların çoğu da gayet isabetliydi bence.
Güzel bir romandı, ben beğendim