Son Ruznameci

Fikret Hakan
Hüzünlü gözlerimden başka Hiçbir dost kalmadı, geride. Ne sahilde, ne evde.
İki ruhun birleştiği hiçbir yer yoktur. -Dünya umutsuz- Ahiret de erişilemeyen vaha. Tevatür ne de olsa...
Sayfa 109Kitabı okudu
Geldin sonunda Hadi artık at kendini İçimdeki çağlayana!
Yalpalayan, başubozuk dizeler sana bakınca ayılıyorsa... işte, tutkunun özgeçmişi!
İnsan insanı eskitti. Yama yok. Bahane de. Ağlıyor Nuh: "Ben bu kez yokum," diye.
O kadar yordu ki sözcükler "nefret ediyorum" diyeceğime, "Seni seviyorum" demiş bulundum
kalbim artık sevi nasipsizi Bir mâlulgâzi hatırat defteri, gibi
Nereye varılır ki, Allah'ı karalayan bir şeytanın terbiyesizliğinde? Gün bu.
aradaki vahalar neden yok sayıldı? insan bu! en zavallı, en minik, en böcek
Geceye taşındım oysa ben. Sararmış takvim yaprağımı sırtlayıp.
Sen benim için ne misin? Hünkâr beğendi. İlk kez kullanıyorum Bencilliğimi!
Resim