"Gözlerinin olmadığı her yer / benim gurbetim" "Dizenin ırmakları"nda yüzdürüyor sıkı şiir okurunu "tutkuların güvercin tanrıları"yla, "Yürek dili"yle "Ozan değilim ama ozanları bilirim" diyen Fikret Hakan Son Ruznameci'de. Okurun "nabzı"na "paycı" durmuş bir şair,
O : Çünkü her "yara"mızın "ak kabuğu gibi", öyle yakın bize; zaten bizden biri. Emeği şiir dünyasına "adak". "Opus"tan "Rübai"ye, haiküya "tüm acıları" "ertele"yen, tepeden tırnağa yaşama sevdalı ender şairlerden. "Tüm acılarımı erteliyorum" dese de şiirine insanlık dramını katık etmeden duramıyor Fikret Hakan : "Yalpalayan, başıbozuk dizeler"le çıkmıyor şiirseverlerin karşısına. Onun şiiri "karanlık"ları onarıyor. "Siyah ışık"ları aydınlığa çevirirken. İç görselliğin ağır bastığı, yaşamı içten yakalamış, içselleştirmiş göz kırpan şiirler bunlar. Soyluluğu da burada, kendi özgünlüğünü ortaya koymasında. Değişen dünyanın, değiştirilen insanın şiirleri yer alıyor Son Ruznameci'de.
Usta bir oyuncudan kalfalığını çoktan geride bırakmış bir şairden kolay kolay unutulmayacak soluklu, sıcak "kül" gibi şiirler!
O da şair değilse, peki kim şair?
Gültekin Emre
