Zannederdim ki hayaller asla gerçek olmaz, zannederdim ki hayat bana her zaman tersten bakar öyle değilmiş bunu bu kitapla anladım.
Belki Sinan olmadı ama benimde son şansım dediğim bir an oldu hayatımda. Zaten herkes için son şans dediğimiz şey aynı olamazdı ki.
Siz şimdi benden kitap hakkında yorum falan beklersiniz ee haklısınız ama içinde olduğum kitabı nasıl anlatayım ki ben size. Zeynep hepimiz aslında Sinan onun son şansı değil insan hayatının karşılaşmasını öyle bir anda yaşıyormuş ki seneler sonra aaaa diyebiliyormuş. Onu öğretiyor bize ailenin önemini, güveni, mücadeleyi ve aşkı..
Ahh aşk ! Sen neden bu kadar içimize işliyorsun ki sanki? Bittim dediğimiz anda ben geldim mi bitiyorsun dur bakalım diye silkeliyorsun bizi. Böyle tekme tokat dövülsek sen kadar dağıtamaz kimse yüreğimizi. Ağustos sıcağında içimizi titreten sen, Aralık zemherisinde terleten de.. Velhasıl aşk geldi mi dağılıyoruz dostlar ezberlerimizi bozuyoruz, Sinan gibi sarışından olmaz diyerek sarışına aşık oluyoruz, Zeynep gibi Cangil dediklerimize eriyoruz. Sonrası mı ee o kitabın sayfalarında saklı.