Aylardan eylüldü. Her şeyin, hiçbir nedeni yokken hüzne gömüldüğü o son günlerden biriydi. Sahil, yalnızca altı kişiyle o kadar uzun ve ıssızdı ki. Çocuklar top zıplatmaktan vazgeçmişti çünkü rüzgâr, o ıslığıyla, bir şekilde onları da hüzünlendirmişti, çocuklar da oturdular ve sonbaharın o sonsuz sahili işgalini hissettiler.