Çünkü denizler aslında balıkçıların cesetleriyle değil, öteden beri gözyaşlarıyla beslenirdi. Balıkçıların ölmesi hep bu yüzdendi . Deniz can alırken, öleni değil, arkasından ağlayanların dökecekleri yaşları arzulardı hep.
Bir kasabanın denize kıyısı varsa ve mevsim sonbaharsa, deniz patlamak üzeredir muhakkak. Deniz ne zaman patlasa, kasabaya yayılır, içinde sakladığı kötülük. Kayalıklara vurdukça köpüren sular sadece balıkları beslemez, enva-i çeşit mahlukatı da barındırır içinde. Ölmüş balıkçıların ruhları karaya çıkmak için birinin gelmesini bekler. Yalnız ve eskimiş birini... O geldiğinde ortaya saçar içindeki tüm hikayeleri ve birinin mahvına sebep olur.
Çünkü deniz sadece o zaman durulur