Hiç kimse buyur etmedi beni
Bu dünyada hiçbir yere
Ama açtım bütün kapıları tekmeleyerek
Bütün engelleri göğüsleyip yıkarak
Buyrun dediler o zaman incelikle
Buyur ettiler
Ve
Buyurdum
Mahpus damı bana çok şey öğretti
Ama en çok sabretmeyi
Yalnızken kalabalık olmayı
Kalabalıktayken de kendimle kalmayı
Ve sürekli kendimle kavga edip
Durmadan kendimle barışmayı
Hiç gocunup yüksünmeden
İhanetlere katlanmayı
Beş metrede beşbin metre yürümeyi
Ve duvarların darlığında
Dünyaları dolaşmayı
Ve hepsinden de çok
Bütün yuvarlakları yüreğimde bileyip sivriltmeye
İnsan olmayı insan olmayı
Dünya Nufusu
Şunun şurasında kaç kişiyiz üçgülüm.
Rome ile culyeti saymazsak,
Leyla mecnun diyelim.
Tahir ile źühre,
Asĺı ile kerem,
Ferhat ile şirin,
Birde senle ben
Hiç kimse buyur etmedi beni
Bu dünyada hiçbir yere
Ama açtım bütün kapıları tekmeleyerek
Bütün engelleri göğüsleyip yıkarak
Buyrun dediler o zaman incelikle
Buyur ettiler
Ve buyurdum
Elimden geldiğince görevimi yaptım
Gülümsedim hıçkırıklarımı boğarak
Sonunda kimsenin yorulmadığı denli yoruldum.
Üçümüz karıştık birbirimize
Sen ben ve ölüm
Bu gece çırılçıplak
Bir piyanonun yağmurunda ıslak
Sesler damlıyor terli tenimize
Ve çığlıklar atarak
Ne duyulmuş önceden
Ne sonradan söylenecek
Şarkılar çığırıyoruz
Kulaklarımda çınçın orkestralar
Yine yükselmiş tansiyonum
Bir elim sende bir elim ölümde
Yalım yalım uçuyorum
Sen çekiyorsun yeryüzüne
Ölüm çekiyor gökyüzüne
Ne gökten ne yerden geçebiliyorum
Daha mı güzel yazılarda yaşamak seni
Gerçekten daha mı gerçek
Yazılarda sevmek
Yazılarda çarpıyor yüreğim
Yazılarda seni sevdim
Belki sen hiç yoktun yazıların dışında
Belki de ben hiç olmadım
Yazılarda yaşadım
Yazılarda ölüyorum
Beni yazılara koyun
Sevmeler için yazdım
Sevmeler için okuyun