Ne çok kimsesizleri anlattım bugüne kadar sana hatırla. Yalnız değilsin. Dünya böyle bir dünya işte. Sonunda herkes yalnız. Ha erken ha geç, ne fark eder. Hadi kalk! Yollara düşelim.
"Ev dediğin zemberek devesi. Ne koysan kaldırır." Ne koysan kaldırır. Ne koysan! Hayallerini, düşlerini... Yaşanmış, yaşanmamış ne varsa... Anılarını, üzüntülerini, gözyaşlarını, sevdalarını, terk edilmişliklerini... Zemberek devesi. Ev dediğin..