Çoğu insan, şeylerin niçin ahlaken iyi ya da kötü olarak değerlendirildiğini sorgulamaz; daha ziyade eleştirmeden ve büyük ölçüde bilinçsizce, yaşadığı toplumda baskın olan "iyi ve kötü değer yargılarını" benimser.
"birey güçbela kendi kısacık ömrüne odaklanır... Kendi diktiği ağaçtan kendi meyvesini koparmak ister; bu yüzden de artık, bir yüzyıllık sabit yönelim talep eden, uzun nesiller silsilesi için gölge sağlaması planlanan ağaçları dikmez."
“Yaşadığının ve yaşamakta olduğun bu hayatı, yeniden ve sayısız kere yaşamak zorunda kalacaksın; içinde yeni hiçbir şey olmayacak: Yaşamındaki her acı, her sevinç, her bir düşünce ve her bir soluk, tarif edilemeyecek kadar küçük veya büyük her şey, arka arkaya ve aynı sırayla, sana dönecek ağaçların arasından süzülen şu alacakaranlık ve şu örümcek bile, şu an ve ben kendim bile. Varoluşun sonsuz kum saati, içindeki toz lekesi olan sen ile, yeniden ve yeniden başaşağı çevrilecek!”