Ne zaman Boğaz’ı seyre dalsam, iki tezat duyguyu yüreğimde hissederim: Sonsuzluk ve hiçlik. İstanbul Boğazı’nı gördüğümde suskunluğa bürünmeden edemiyorum. Ulu, eşşiz güzellikler, doğa harikaları, biz ölümlülerde böyle bir his yaratıyor sanırım. Öte yandan her şeyin kelebek ömürlü olduğunu hatırlatan Boğaz’ın suları, çözümsüz hissettiğim anlarda imdadıma koşuyor. Her şeyin gelip geçici olduğunu hatırlatıyor.