Bu kitap, dinin sınıf mücadelesindeki rolünü ve radikal sosyal demokratların, işçilerin ve Partinin proleter davaya sempati duyan dini müttefiklere karşı nasıl bir tavır alması gerektiğini merak eden her Marksist için büyük ilgi görmelidir. Lenin'in açıklamalarının, mevcut maddi koşulların acımasızca zekice bir analizine dayandığından, mutlak olmadan ne kadar açık olduğunu takdir ediyorum.
Örneğin, 'vicdan özgürlüğü 'nü ve din mefhumunun 'özel mesele' meselesi olduğunu, ancak yalnızca Devlet açısından kabul eder. Bununla birlikte, Parti için, ilke olarak, Marksizm zorunlu olarak militanca ateisttir (yine, her koşulda değil).
Dini soyut, teorik bir tarzda bir çırpıda ortadan kaldırmak isteyen Lenin'in zamanının Blanquistleri ve anarşistlerinin aksine, Lenin, dini farklılıkların bazen taktiksel olarak sınıf mücadelesinin ihtiyaçlarına tabi kılınması gerektiğini savunur. Burjuvazinin Kilise ile Devlet arasındaki ilişkinin laikleştirilmesini muzaffer bir şekilde yürüttüğü Batı'nın gelişmiş kapitalist uluslarına kıyasla genel geri kalmışlığı nedeniyle Rusya'nın durumunda bu çok daha zorunludur. Marksist olmayan materyalistler ve doğa bilimciler.
Lenin ayrıca, 'tanrı inşasını' veya yeni dini idealler ve değerlerin icadını destekleyen bir Marksist gazeteci arkadaşına karşı yoldaşça bir polemik de var.
