Sözyaşları
Gizem KayahanSözyaşları Gönderileri
Sözyaşları kitaplarını, Sözyaşları sözleri ve alıntılarını, Sözyaşları yazarlarını, Sözyaşları yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Ölüm... Ne kadar da keskin; bir bakıyorsun buradasın, sonra bir daha hiç bakamıyorsun...
Zamansız ayrıldık... Zaten tüm ayrılıklar zamansızdır.
Genceciğim ama çürüyor hayallerim, düşüncelerim, hislerim… Sağımdan solumdan, çığlık çığlığa oraya buraya koşuşturan anılar fırlıyor. Terkediliyorum kendimce artık. Boşalan zihnimi, Ali’nin oraya buraya çıkartıp bıraktığı acılarla dolduruyorum.
Kar beni unutkanlığına... Yokluğum, zihninin tozlu raflarındaki huzura ulaşsın...
Meğer ne çok gitmişsin benden, şimdi yalnızlığımla aldatıyorum seni...
Söylesene sevgilim; nasıl birbirimizin en büyük yalnızlığı olup çıktık?
Ben... Ben, bir hiçim bu varlar diyarında.
Sevdiklerimin acılarını izlemeye mahkum edilmiş bir anıyım.
Asla yaşayamayacağım aidiyetlerin kenarında dikilen bir yokluğum ben.
Canım sen çekiyor bu aralar...
En büyük tabularımı içime çekip kafayı buluyorum. Aklım beş karış aşağıda, yerlere sürünüyor.
Kar beni unutkanlığına... Yokluğum, zihninin tozlu raflarındaki huzura ulaşsın.
Deniz kenarı ve tek şekerli çayım. Nasıl ayrılacağız biz seninle, nasıl ayrıldık, nasıl birbirimizin en büyük yalnızlığı olup çıktık?
“Tesadüflere inanmam ben, bir şey oluyorsa bir sebebi vardır ve bazı şeyler çoktan yazılmıştır doğduğumuz gün yaşanacaklar listemize.”
“Genceciğim ve çürüyor hayallerim, düşüncelerim, hislerim... Sağımdan solumdan, çığlık çığlığa oraya buraya koşuşturan anılar fırlıyor. Terkediliyorum kendimce artık.”
“Ölüm deyince benim aklıma gidenler değil,kalanlar geliyor.Ölen kişi ardında bir çevre bırakır çünkü,çevresini bırakır,bir daha asla görülemeyecek oluşunun acısını bırakır.O yüzden ölümü görenlerin canı yanmaz,ölen kişinin yokluğunu görenler döker göz yaşı.”
Sayfa 19Kitabı okudu