"İtalya yaz mevsiminin sonu itibarıyla, 72'de iki büyük hikâye görmüştü. Birisi, Spartaküs'ün uzun yürüyüşü, diğeri ise Roma'nın rezil olmasıydı. Silahlanmış bir ayak takımı, düzenli bir orduyu mağlup etmişti."
Spartaküs'ün girişiminin merkezinde bir paradoks yatar. Adamları zincirlerini atmıştı ve yeni zincirler takmak istemiyordu. Onlar, bağımsızlığa alışmış sığırtmaçlar, yeni elde ettikleri özgürlüklerinden sarhoş olan çiftlik işçileri ve birbirlerini öldürmek üzere talim yapan gladyatörlerdi.
"Bir gladyatörün hayatı genelde kısa sürerdi. Elimizdeki en iyi delil, Türkiye'deki Ephesos antik kentinde kazılan ve incelenen 120 glayatöre ait iskeletlerdir. Bunların neredeyse hepsi 35 yaşından, çoğu da 25'inden evvel ölmüş kişilerdi."