Dövrümüzdə keçmiş əsrlərin xəbərsiz olduğu, azömürlü bir varlıq yaşayır: kinoteatrdan çıxmış insan. İzlədiyi film ona nələrsə edib. Sırf öz mənfəəti haqda düşünmür. Digərlərinə qarşı sevgi duyur. İnanır ki, böyük işlər görəcək. Amma, təəssüf ki, ömrü beş-on dəqiqədir. Küçə kinoteatrlardan çıxmayanlarla doludur, zəhrimar tökülən üzləri, laqeydlikləri, məkrli yerişləri ilə onu mühasirəyə alıb udurlar.