Stockholm Öyküleri
Demir ÖzlüSözler ve Alıntılar
Ne çok özlerdin, çocukluğunun kayın ağaçlarını. Orada, küçük bir kasabada. Simav'ın yeşil doğası içinde. Kırlara doğru bahçeler. Sana rahat vermeyen bir geçmişin ıslak görüntüleri.
Neyi yazacaktın? Bilinç bütün yaşadıklarına büsbütün uzak bir kıyıya savrulduktan sonra. Koyu, göktaşı renginde bir körfezdi savrulduğu yer. Yazmak mı ayakta tutacak seni! İnsanın durumu bunca kötüye gittikten sonra yazma hiçbir şey.
Dilsizdir akşam vakitleri. Gece: gece, belki daha aydınlık olabilir.
Gidecek bir yeri yoktu işte!
Bir Türk yazarı nereye gidebilir? Nerede olsa bir
cezaevinde değil midir? İmge, gerçek, anı
ya da sadece bir görüntü belki. Uyduruk ya
da yanılsama. Bilincinin üzerine duvarla yıkılır ve orada kalır o. Durmadan ardı sıra sürükleyecek o cezaevini. Bilincinin içinde taşıyacak. Kendi cezaev o. Varlığının parçası ya da zihninin içinde kurulmuş.
"Sesime karşılık verecek bir insan sesi var mı?
Hiçbir ses yok."
Sayfa 16 - Can Yayınları