“Vehm ilen söyler dili mecruh peykanun sözin,
İhtiyat ilen içer her kimde olsa yâra su.”
“Hâk-i pâyine yetem der ömrlerdir muttasıl
Başını taştan taşa urup gezer âvare su”
“Âb gündür günbed-i devvar rengi bilmezem,
Ya muhit olmuş gözümden günbed-i devvara su.”
“Men lebin müştakıyam zühhad Kevser talibi
Nitekim meste mey içmek hoş gelir hûşyâra su”
Öyle ya, saki'nin, içkinin, kadehin ne olduğunu bilmeyen bir mest, kendini de bilmiyorsa bundan ne çıkar? Var olan, ancak bir başkasında yok olmakla varlığını hisseder. Hani der ya:
Cânı kim cânâni için sevse cânânın sever
Cânı için kim ki cânânın sever canın sever
Fuzuli