Gönül ki, muma benzer, içindeki can ipliği durmadan yanar. Bu yangını söndürmek için gözlerinden yaş döker. Yazık ki, bu yaşlar yangını söndürmediği gibi, tam tersine, artırır. Nihayet yandıkça gözyaşını çoğaltır, gözyaşını çoğalttıkça yangını artar. Ta ki kendi gözyaşı denizinde boğulana dek...