Ebû Nuaym el-Isbehânî’yi izleyen dönemde es-Sünenu’l-Kübrâ,Şuabu’l-îmân, Ma’rifetu’s-Sünen, Delâlilu’n-Nübüvve gibi dallarındaki en hacimli eserleriyle dikkat çekmiş zamanın en gözde hadis hafızı Beyhakî’nin eserlerine gösterilen bu ilginin nedeni, onun tefsir, kelam, fıkıh, Arap edebiyatı alanlarında otorite sayılacak derecede bir bilgi birikimine sahip olmasıdır. Diğer taraftan; Şâfiî külliyatı bağlamında kaleme aldığı eserleriyle Şâfiî mezhebin iihya ettiği söylenmektedir.
İmanın şubelerine dair akaid, ibadet, muamelat, edeb ve ahlâk konulu 77 başlık altında muhaddislerin metodunca elde edebildiği tüm birikimini hadis-i şerifler, sahabe ve tâbiûn sözleri olmak üzere kullanıcıya sunmakla kalmayıp bunların açılımları ve yaptırım gerektiren ahkâmını da ele almakla farklı bir sunum meydana getirmiştir.
Halîmî’nin Minhâc adlı kitabının tertibine uygun olarak hazırladığı elinizdeki bu eserde yaklaşık 11000 hadis ve âsârın yer almasının yanı sıra, İslâm dünyasının ilk üç asrında tasavvuf, ibadet, takva ve zühdde zirve yapmış örnek pek çok şahsiyetin söz, fiil ve şiirlerine de yer vermekle çok zengin bir içerik sunmaktadır. Kendinden sonraki yüzlerce esere kaynaklık etmiş bu kültür hazinesini son derece güvenli bir sunum tarzı olan ravi zincirleri (isnâdlar) ile aktarmış olması, bir muhaddis kimliği ile Beyhakî’nin farkını gözler önüne sermektedir.
