Elimde bavulum beni kapıda görünce, annemin yüzünün alacağı şekli görür gibi oluyorum. Ona ne anlatacağım? Kaloriferli bir eve ve çürütmeye bile terk edebileceğim muzlara sahip olduğuma göre derdim ne olabilir? Kimse beni anlamaz...
Kimse beni anlamaz...
Biraz küskün, biraz mahzun, biraz heyecanlı ama hep titrek birer yaprak gibi yüreklerimizle yalnızlığa ağıt yakmayacaktık da ne yapacaktık?
Oysa önce biz, kendimize yabancıydık...
El gibi, eller gibi uzak...