Kendimizce doğru bulduğumuz şeyler başkalarınca suç sayılabilir mi? Herkesin doğrusu birbirine uyar mı?
Yanlışı belirleyen cezayı kim, kimler veriyor bize?
Bize bizden daha acımasız ve daha merhametli bir yargıç olabilir mi?
Hastalık hastası bir ruhun hayatın hangi dönemecinde saklı olduğunu bilmediği bir şifayı arayışının serüveni...
Birileri çıkıp benim sağlıklı bir ruhum var diyebilir mi? Acıdan, kederden, mutluluktan, şefkatten, nefretten, kötülük vs. vs. arınmış bir ruhum var, diyebilir mi?
Insanı en iyi aslında böyle bir ruha sahip olmak tanımlıyor. Hastalığın tanısı aslında insanın özünün tanısı.
Seni hastalık hastası Raskolnikov, seni budala, seni akıllı, seni korkak, seni cesur, seni düşünceli, seni bencil, seni soytarı, seni asilzade, seni, seni...
Seni Raskolnikov tanımlayamıyorum! Kimsin sen, nesin bilmiyorum ama bildiğim en net şey
"sen 'insan(lar)ın' büyük bir özetisin"
Seni anlama ve gücüm yeter sanıp tanımlama çabasına girerken yer yer annen, yer yer ablan oldum. Sonya oldum, seni sorgulayan adam, senden şüphelenenler ve en çok da baltanın ucundaki kadere ve kedere asılı kadınlar oldum!
Seni tanımlayamasam da anladım!
Çaresizliği, yoksulluğu, yalnızlığı, korkuyu ve elbette ki en önemlisi kendine ve sevdiklerine eziyetinde haklı bulduğun gururunu!
En iyi suçlu ve en iyi yargıçsın nazarımda!
Hayata ve sevgiye en nihayetindeki teslimiyetin sonunda beni de Raskolnikov yaptı!
Seni bilen herkeste bir parça Raskolnikov arayacağım bu yüzden sana karşı sevgim ve nefretim hep diri kalacak, teşekkür ederim evlât!
Fyodor Dostoyevski
