Soluksuz okunup, sonunda yorgun düşülen bir roman “Suç ve Ceza”. Kitabı bitirdiğimde ne oldu şimdi diye düşünürken buldum kendimi. 1860’lı yılları yazar adeta hayatın tüm zaman dilimine uyarlamayı başarmış. Bundan 50 yıl sonrada okuyucusuna aynı hazzı vereceğini garantilemişti adeta.
Karakterler üzerindeki tahliller ve analizler öylesine derin ve sindirilerek okuyucuya aktarılmış ki; kendimizi karakterlere ait hissediyoruz. Özellikle Raskalnikov üzerindeki ilerlemeler son derece zihin yorucu ve bir o kadar da hayran bırakıcı şekilde oluşturulmuş. Karakteri analiz etmeyi denediğimde bir çok özelliğini, aslında karakter içinde birden fazla karakteri barındığını farkettim.
Ancak yazar, yer yer olay örgüsünü çok fazla uzatmış, çevresel faktörleri aşırı detaylandırma yoluna gitmiş. Ne yazık ki bu da okuyucunun karaktere odaklanmasını güçleştirip akıştan kopmasına neden olmuş.
Suç nedir, suçu doğuran unsurlar zihnimizde mi yoksa etrafımızın bize sunmuş olduğu olaylarda mı gizlidir, suç ve suçun işleniş nedenleri hakkında oldukça ayrıntılı sorgulamayı sağmaktadır. Okuyucu sayısı kadar yanıtları olan birçok öznel soru ve cevabı içinde barındıran bir kitap. Uzun uzadıya betimlemelerden sıkılmayacak, derinlemesine düşünmekten yorulmayacak herkesin kuşkusuz okuması gereken bir roman.
