Sözler ve Alıntılar
Zaten düşünmek istemiyordu. Düşünceleri kafasından uzaklaştırmıştı çünkü düşünceler ona acı veriyordu.
Sayfa 166
"Ben senin önünde yere kapanmadım, insanlığın çektiği bütün acıların önünde eğildim."
Sayfa 350
Her insanın, hiç olmazsa gidebileceği bir yeri olması gerekmez mi?
Beğenmeseler de seviyorum ellerimi,
hep olmayacak düşler görüyorum, yenileceğim kavgalara giriyorum durmadan..
Ama burada yeni bir öykü başlıyor: bir insanın yavaş yavaş yenilenmesinin , yeni bir hayat bulmasının, bir dünyadan başka bir dünyaya geçmesinin hiç bilmediği yepyeni bir gerçekle tanışmasının öyküsü...ve bu öykü yeni bir kitabın konusu olabilir. Bizim şimdiki öykümüzse burada bitiyor.
"Bence gerçekten büyük insanlar, dünyada büyük acılar çekmek zorundadır... "
Bu bakışlarda, insana acı verecek kadar güçlü bir duygu parıltısı tutuşuyor.