sevdiğim bir büyüğümüz şöyle diyordu: "Roman okumakla çok meşgul değilimdir, sevmem de; ama 'suç ve ceza' özelinde Dostoyevski'yi birkaç defa dönüp okumuşumdur." Dostoyevski gibi bir yazarın en önemli eserlerinden birini tahvil edebilecek ve yorumlayabilecek düzeyde kendimi görmüyorum, ancak şunu söyleyebilirim ki; dönemi ve karakterlerin duygu durumlarını o kadar iyi yansıtmış ki okurken bazen Raskolnikov oluyorsunuz, bazen Razumuhin, Dounia, Sonya... Ben genellikle Razumuhin oldum niyeyse :)
Rusya'da komünizm'in yayıldığı bir dönemde kahramanın kendi içinde verdiği mücadeleler ve yaşadığı sanrılar sonucu yaptıkları, en nihayetinde yazarın bir şekilde büyük günahlar işleyen karakterleri Tanrı'ya sığınmaya ve inanca yöneltmesi ahlakın sadece kimlikler üzerinden şekillenmediğini hatırlatıyor.
Üzerine düşünülecek büyük bir eser vesselam.
