Kişinin tam mutluluğa ermesine engel olan bir şeyler vardı hayatta. Ama insanoğlu bunları önceden göremez, bilemezdi. Bilse de görse de hareketlerini durduramaz, değiştiremezdi. İnsan, çoğu zaman bile bile yanlış adımlar atardı. Boşluğa, çıkmaza doğru yürürdü. Bunda kimsenin suçu yoktu. Vardı belki de... O da insan olmaktı. Bu bildik dünyanın insanı olmaktı. Hayatın içinde ne varsa pisti, kirliydi.