Eser, tasavvufta bir ekol kurmuş yahut kurulmuş olan bir ekolü dönüştürmek suretiyle bir fikrin temsilcisi olmuş belli başlı sufilere hasredilmiş.
Bölümlerde muayyen Sufi’nin biyografisi, islam dini özelinde tasavvufi düşüncesindeki nübüvvet, meat, kader/irade konuları ve epistemoloji ile ontolojisine dair görüşlerine yer verilmiş.
Aynı zamanda her bölümde, sufinin yaşadığı dönemdeki toplum-devlet-din ilişkisine dair geliştirdiği fikrine ve fonksiyonuna da yer verilmiş.
Pek tabi eserin mukaddime ve netice bölümlerinde, umumi bir tasavvuf-kelam-felsefe ilişkisi ve bunun pratik karşılığı olarak mutasavvıf-kelamcı-filozof nazarlarına yer verilerek, genel bir tetkik oluşturulmuş.
Ancak tüm bu özellikleriyle eserin derin bir muhtevaya ve geniş bakış açılarına sahip olduğunu söyleyemem. Zira yazarın duygusal olarak İmam Rabbani’nin düşüncelerine yakın olduğunu ve bu haseple İbn Arabi’nin düşüncesine mesafeli yaklaşarak İbn Arabi’yi ve düşüncesini mistik yunan felsefesinden doğmuş eklektik bir felsefe olarak sunmaya çalıştığını ifade etmeliyim. Bu tavır, eserin farklı bakış açılarına ev sahipliği yapmasına mani olmuş. Bu yüzden tasavvuf felsefesine dair pek bir önermeye sahip olamamış.
Eseri yüzeysel bir mutasavvıf tarihi okumak isteyen ve yine yüzeysel bir tasavvuf felsefesi okumak isteyen arkadaşlara öneriyorum. Ancak yukarıda da belirttiğim gibi eser, muhteva ve önerme olarak yüksek bir nazara sahip değil. Bu yüzden yüksek beklenti içerisinde olmayan ve meseleye dair bilgisi düşük olan arkadaşlara öneriyorum.
