Üniversitede okul kütüphanesinden almıştım. Kapağı ve adı etkileyici gelmişti. Aldım, okudum. Simdi bakiyorum üç sene geçmiş ama nasıl etkilenmişsem, damağımda nasıl bir tat bırakmışsa hala aklımda. Bugün kitapçıda görünce aklıma ilk gelen karater Lilia oldu. Filipinli olup, Amerikaya eğitim için gittiğinde evlenip oraya yerleşmeye karar vermesi ile başlamisti hayatının zorluğu. Marc ve Ferda kitabın sonunda kendi içlerinde kazanmis olsa da Lilia için her sey geçmişti artık. Ve Lilia bana öğretti ki " ne yaparsan yap kendin için yap."
Sufle, adı gibi tatlı, okuması kolay, keyifli... Mutsuz üç insanın yollarının mutfakta kesişmesini anlatıyor kitap. Okurken çoğu kez, kitabı bırakıp mutfağa koşar adım gitmeyi, bir şey pişirmeyi istedim ama yapmadım, belki siz yaparsınız :)
Yine şahane bir Aslı Perker kitabı okuduğum için kendimi şanslı sayıyorum. Hikaye üç ana karakter arasında geçiyor. Amerika, Türkiye ve Fransa'da birbirlerini hiç tanımayan üç insanın ortak sıkışmışlığını anlatıyor. Bu sıkışmışlıktan bir yemek kitabı ile kurtulmaya çabalamaları, aileleri ile olan sıkıntıları, belirli bir yaştan sonra yapmak isteyip de engellerle karşılaşmaları... Aslı Perker adı fazla duyulmasa da çok iyi bir yazar kalemine sağlık yine soluksuz okuttu kendisini.
Kitaptan 6 Alıntı
onun yerine kırık kalbine sarılıp uyudu o akşam.
Sufle, Aslı E. Perker
insan sevdiği kadının yüzünü bir kez daha görmek istiyordu. ne kadar soğuk olsa da. apar topar vedalaşılamıyordu.
insanların her zaman, her konuda söyleyecek bir şeyleri vardı zaten. daha önce üzerinde düşünmedikleri bir konu olsun, ne dedikleri sorulduğunda sanki kırk yıllık uzman gibi hemencecik fikirlerini beyan ederlerdi. ne kadar doğru, ne kadar yanlış, ne kadar etkili ya da etkisiz olduğuna aldırmaksızın.
intihar etmek aklımdan geçmiyor değil, ama onu bile clara'sız yapamıyorum.
- Sen benzemiyorsun anneme
- Anneler kızlarının içindeki saatli bomba.. Eninde sonunda patlar
yaşadığı acı zamanla öyle bir doruk noktasına ulaştı ki, artık bu histen kurtulmak isteyip istemediğini sorgulamaya başladı. onu besleyen bir felsefe vardı bu duyguda. sınırsız mutluluğu yaşamış olan birinin hüznün de sınırsız olanını arama isteğiydi belki de. ne olursa olsun ortalarda yapamama hali.
