Sultan çeşmesi, II.Abdülhamit dönemine ışık tutan ve Abdülhamit sevdalısı olduğu gözlerden kaçmayan bir abimizin romanı. Okumaktan çok keyif aldım bir oturuşta bitirmek dahi nasip oldu. Tarihe nasıl bakarsak öyle görürüz diye düşünüyorum. Hayatın kanunudur ; her daim iyilerin yanında kötüler de vardır ki devran dönebilsin. Romanımızda da II.Abdülhamit'i pek sevenler ve zerre sevmeyenler çıkıyor karşımıza. Bu yönden gerçekçi yanını da farkedebiliyoruz romanın. Romanda kendimizden kesitler buluyor oluşumuz daha da meraklı bir okumaya ve tedbiri elden bırakmamaya itiyor bizi. Kurgusal yönden de çoğu popüler tarih romanını geride bırakacak bir kitap. İçinde bulunmadığımız devirlere içimizin ısınmasını sağlayacak nitelikli bir anlatı. Romanda dünyanın Son Hükümdarı'nın dönemin insanlarının yüreğinde yeşertmiş olduğu harikulade muhabbeti görmemek imkansız, ziyadesiyle vatanına , padişahına bağlı , inançlı insanlar çarpıyor gözümüze. Hafiye romanı oluşu da farklı bir boyut getiriyor romana. Halk için yapılan casusluk, olmuş olana getirilecek çözüm değil de düzeni sarsacak herhangi kötü bir şeyin hiç olmaması için yapılan hayırlı bir iştir aslında. Toplumsal refahın, düzenin, eğitim seviyesinin(özellikle kadınların eğitilmesinin şart olması gerektiği kısmı) yükseltilmesi için çekilen bir dolu çile.. Ve beni de etkisi altına aldığı açıkça görülüyor: Evrensel sayılmış bir padişahın, yine ona yakışır nitelikteki muhteşem çöküşü..
