Kur'anda tefekkür, taakkul, tezekkür, tedebbür, tafakkuh ve teşekkür olarak ifade edilen düşünme, "şükreden düşünme" olarak rasyonel-sezgisel birliktelik şeklinde ifade edilebilir. İnsan, kendi ve dışındaki varlığın manidar verilmişliğini düşünerek bunların birer lütuf, ihsan, ikram, inam ve rahmet olduğunu hissederek "Bu değirmenin suyu nereden geliyor?" sorusunu şükran hissiyle sorduran düşünmedir.