Yapacak bir şeyi kalmayan insanın ölmekten başka çaresi yoktur. Ölmek de öyle kolay bir şey değil. Sana verdiği bir zaman var ve. Senin de bu zamanı bilmene olanak yok.
Kapitalist sistem,dinsel,kutsal ya da mitolojik kuralları umursamaz.Belirli bir kâr sistemini harekete geçirmek zorundadır.Bu onun için bir kural değil,bir tür yaşamsal,yani doğuştan mekanizmadır.
Kişinin mutluluğu ,yani ruhun mutluluğu ancak bir başkasıyla,başkalarıyla olanaklıdır.Yoksa bireysel mutluluk ne olur,buna iyi hava koşullarıyla,iyi yiyeceklerle yaklaşılabilir.Yine de,burada iç sıkıntısını bir kenara atamayız.Bizi meşgul eden şey budur.Ruh sağlığı bakımından bütünüyle "iyi" insan yoktur.İnsanın,belki kendisinin bile göremediği,farkında olmadığı amaçları vardır,değil mi?Bir yolu tamamlamak ,bir avı ele geçirmek,sabahın uyanışını görmek ,gecenin içindeki sesleri ayırt etmek,birine söylenecek bir söz,birinden işitilecek bir yemin,bir özür.Ya da salt birinin gözünde görülebilecek bir ışıltı.Ya da bunun tersi;birinin gözünde görülebilecek bir yenilgi ya da pişmanlık.