10 temel bölüm üzerinden aktarılan, paramparça hayatların birleştirildiği bir hikayeyi izlediğimiz bir roman. Her karakterde kendimizi bulduğumuz, acı dolu, hüzün dolu, şartların gerektirdiği zorunluluklarla dolu bir hikaye. Kitabı az önce bitirdim. Tahminlerimin doğru çıkmasına rağmen unutulan ayrıntıları yazar bize hatırlatıyor, koca bir "ah" çekiyorsunuz. Ölümlerin anlatıldığı, yarım sayfalık, yazarın kısa izlenimlerinin ve hızlı bir anlatımının olduğu yerlerde yaşadığım gerçek titremedir, kitabı sevmemin nedeni. Ve kitabın sonu da iyi bitmiyor. Mutlu son yok! Gerçek hayatı tokat gibi yüzümüze çarpıyor yazar. Ve aşk... Aşkın anlatılmasını sevmiyorum. Çünkü bazen aşkı yorumlamak fazlaca abartılı olabiliyor. Ama burada birkaç farklı kişiden, birkaç farklı türden aşkı görüyoruz. Tek rahatsız olduğum nokta; nadiren bazı bölümlerde siyasi ve dini bir sömürü olması. Tabi benim hissettiğim bu. Ve edebi öğelerde biraz abartılı, ama bu kahramanlarla alakalı biraz da. Genel olarak beğendim. Kitabın sonundaki hızlı anlatımdan dolayı soğuk titremem devam ediyor.
