Kapak kızı üçlemesinden sonra bu okuduğum dördüncü kitabı olacak. Bu demektir ki, kalemi sevilmiş.
Öncelikle şunu belirteyim kitabın ilk etkileyici özelliği farklı yazım tekniği. Sayfanın solunda Ekmel Beyin, sağında Derya'nın günlüklerini aynı anda oluyorsunuz. Size korkutucu gelmesin çünkü hikaye öylesine güzel birbirine bağlanmış ki, hiçbir şekilde kopya yaşanmıyor. Hatta çok daha iyi anlayabiliyorsunuz iki karakterin yaşadıklarını.
Ekmel Beyin daha çok aileden gelen çocukluk tranvalarıyla yüzleşmesini, evliliğini, aile hayatı ve yalnızlığıyla ilgili kısımları okurken, Derya da da yine çocukluktan gelen bir varoluş sancısı, aile ilişkileri ve saplantılı abi kardeş ve Suzan ilişkisini okuyorsunuz. Saplantılı derken ahlaka aykırı bir durumdan bahsetmiyorum yanlış anlaşılmasın ama böyle bir kardeşim olsun ister miydim diye düşünmedim değil
O kadar güzel bir anlatımı var ki kitabın, her karakterin o ruhsal hezeyanlarını, yalnızlıklarını, beni de görün, duyun diye attıkları çığlıkları hissederek okudum. Ayfer Tunç bu hissiyatı çok güzel işliyor bence. Çok beğendiğim bir kitap oldu. Daha fazla spoiler vermek istemiyorum ama bence mutlaka okunsun dediğim kitaplardan oldu
