Ta lisede edebiyat dersinde hikayenin tamamını ve hatta sonunu dahi öğrenmiş olmama rağmen yine de okurken yüreğimi dağlayan bir kitap. Şemseddin Sami 1873'te yazmış ancak 2020'de dahi okuması çok zevkli, asla eskimeyen, eskimesine izin verilmemesi gereken kitaplardan.
Tal'at ve Fitnat'ın aşklarının hikayesi kimi zaman tebessüm ettiriyor, kimi zaman göz yaşı döktürüyor. Kitabı okunanlar rafına kaldırırken aklım kitapta yer alan bir başka aşık çiftin evlilik akdinde kalıyor:
"Mehdden lâhde kadar muhabbetimiz bâkî olup birbirimizi almamaya mecbur olduğumuz hâlde kendimizi telef etmez isek fürûmâye ve nâ-ehliz."
(Beşikten mezara aşkımız sonsuz olup birbirimizi almazsak, kendimizi öldürmezsek soysuz ve aşağılık insanlarız.)
