İsmet Özel’in kendine has bir düşünce tarzı olduğunu,üslubunun da yine o oranda özgünlük taşıdığını çeşitli sosyal platformlarda izlediğim/dinlediğim kayıtlardan bilmekteydim. Bir de yazılarını okumak istedim ve “Tahrir Vazifleri”ile yazarla buluştuk.
“Keşke okumasaydım.” Bu söz yankılandı zihnimde kitabı bitirdiğimde. İsmet Özel’in yazma vazifesini hakkıyla yerine getirmediği sanılmasın. Bilakis hoşuma gitmeyen ve fakat kaçıp kurtulmamın imkansıza yakın olduğu bu dünya çarkının dişlileri arasındaki yerimi/yerimizi işaret ettiği için… Çare sunmaktan öte tespit etmedeki hüneri sebebiyle… Bilmesem daha iyiydi,dedirten yazılardan oluşuyor kitap. Çünkü her bilgi beraberinde yükümlülük getiriyor. Bilmeden yaşamak rahatlıktır,İsmet Özel rahatsız ediyor ki amacı da bu olsa gerek.
Müslümanca/insanca yaşamanın ne olduğu ve ne olmadığı,modernitenin ve Batı düşüncesinin etkileri,bizi kuşatan içi boş düşünce ve inançların yaşamımıza çizdiği yönler… Hasılı kendini bilmek ve böylece ait olunan noktaya dönmek için bir kulağız -her ne kadar yazar öyle olmadığını ifade etse de…
Düşünüp rahatını kaçırmak isteyen şuurlu okuyucular için faydalı bir yapıt.
Benim rahatım kaçtı da o derece şuur taşımadığından rahatım hemen geri geldi.
