İnsan özünde mimardır. Marx'ın söyleminde mutabık olabiliriz. İnsan üretir, üretir ve üretir... Belki de insanoğlunun en manidar mimarisi köprülerdir. İki kıyıyı birleştirmek, uzağı yakın etmek, hırçın suları geçmek...
Fakat kıyıları ve kıtaları birleştiren insanoğlu, insandan insana köprü kurmakta hala daha zorluk çekmektedir. Bu husustaki ilkelliğimize ikinci bir örnek dahi yoktur.
Tüm mesela anlamak. Anlamaya çalışmak. İsmet Özel meramını arz ederken, muhatabını kendi tayin edecek kadar kararlı bir duruşu benimsiyor. "Anlamak için okuyan bir okuyucuyla diğer insanları nasıl bir tutabilirim ki?" cümlesiyle ağırlıyor tüm okurlarını.
İdrak-i meali bu küçük akla gerekmez
Zira bu terazi bu kadar sıkleti çekmez!
itirafıyla kalkıyor İsmet Özel masasından. Fakat kararlı olanlar, beynini yorarak ve uykularını kovarak devam ediyor İsmet Özel'in satır arası nümayişine. Tahrir Vazifeleri'nin, en keskin kavşağıdır bu kitap. Beyin jimnastiği değil, ilk on bir elemesidir.
Geride bıraktığımız 5 vazifenin, eylemsel anonsudur diyebiliriz.
Bundan sonra, sistemin bukale yüzü. Çarkın dişlilerine atılan kaya parçaları...
Lakin asla şikayetçi değil İsmet Özel. Anlaşılamamak, O'nun için olağan bir durum. Kabuğuna çekilmek yerine, sarsılmaz bir dirayet ile devam ediyor vazifesine...
