Yorgun İnsanlar Mahşerinde Bir Yağmur Sesi;
Ey yalnızlığımın sonsuz işaretleri
Rüzgara emanet tüm ırgat caddeleri
Gözlerimde yıllardır büyür gider bir hüzün
Şahika kanadında üşür yıldırım bekçileri
Yanlış anlatıldı gülde kaybolan resimlerim
Avareliğim yasak afişlerin mahşeri
Anlasana yıllardır hep sana yağıyorum
Çıldırıyor bahar küheylanları şimdi
Bir kalem ucunun silip silip bıraktığı iz
Gibi ben bir güleç köleyim her yerde yeni..