Sunny bir kez daha öksürdü ve sırtüstü yere
uzandı. "Pestil," diye mırıldandı.
"Bitkin düşmene hiç şaşmadım," dedi Violet.
"Bayağı zorlu bir sınavdan geçtin. Biraz dinlenmen için seni barakalara taşıyalım mı?"
"Dinlen bura," dedi Sunny, fırının dibine kıvrılarak.
"Mutfak zemininde böyle rahat eder misin gerçekten?" diye sordu Klaus.
Sunny yorgun göz kapaklarından birini açtı ve kardeşlerine gülümsedi. "Size yakın," dedi.
Ancak Baudelaire öksüzlerin hayatında şans sanki bir deliğe sıkışıp kalmış gibiydi; çocuklar her zaman mutsuz ve üzgün bir konumda kalırken, çevrelerini kuşatan kötülük hep üstünlügü elde tutuyor gibiydi.