Kişi başkalarının yıkımında kendi yıkımın görür, başkalarına acırken aslında kendine acır. Gerek yapı, gerekse alınyazısı yönünden kendine benzeyen bir insana yardım etmekle, aslında kendine yardım etmiş olur.
Gücün nasıl zehirli bir şey olduğuna , kraldan çok kralcı olmanın, doğru olanı yaptığına kör ve katı bir inanç duymanın insanı nasıl canavarlaştırdığına dair , hukukun sadece gücün bir aleti olduğuna, adalet kavramının nasıl bir yanılsama olduğuna dair , Fransız Devrimi sahnesinde etkileyici bir roman.
Korkak görünenler büyük tehlikelerle karşılaşabilirlerdi. Brotteaux, bu yüzden, bütün halklar yiğit halklar olduklarını, bütün ordular cesur olduklarını söyler diye düşündü kendi kendine.
İnsanların mutlu olabilmeleri için bazı şeyleri bilmemeleri gerekir.Şu bir gerçektir ki ,çoğu zaman insanlar bilgisiz yaşar. Kendimizi hemen hemen hiç tanımıyoruz . Başkasını da öyle. Mutlu olmak mı istiyorsun, bilmeyeceksin . Yalanlarla avutacaksın gönlünü...