Tanrılar ve Köpekler
Jack LondonSözler ve Alıntılar
“Geçmişten pek az, gelecekten ise hiç söz etmezlerdi.”
Sayfa 133
Şarkının gücü
Böyle zamanlarda düşler yakasını bırakmazdı. Kendini soğuk gecede çıplak tepede tek başına görür, yalnız çığlığı yıldızlara dek yükselirdi. Uzak karanlıklardan bir ses kendi sesine yanıt verir, sonra başka yerlerden acıklı sesler yükselirdi. Bu onun soyuydu, nedenini bilmiyordu ama tanıyordu bu sesleri.
Sevgi ve içtenlikle çarpan minik kalbi onun saflığını doğruluyordu. Az evvel ağzını açıp, azı dişlerini göstererek saldırıya hazır halde bekleyen köpek, bir anda uysal ve yumuşak başlı bir köpeğe dönüşüvermişti. İlkin, uzatılan ele doğru hızlı adımlarla yürüdü. Ardından sahibinin elini bembeyaz pırıl pırıl dişlerinin arasında gül renginde bir mücevher gibi parıldayan diliyle yalayarak öptü. Derken kaptanın kucağına uzandı. Çenesinin yanağına dayayarak parıldayan diliyle tekrar yaladı. Konuşma yeteneğinden mahrum bir yaratığın, başka yollarla da kendini ifade etmesi mümkündü. Birbirlerine gönülden bağlı iki canlının hakiki bir sevgi şöleniydi bu.
Sayfa 58 - Dedalus KitapKitabı okudu
Dünyalar teker teker yükselerek yerlerine başkalarını bırakmak için yitip gidiyorlardı.