"-Hiçbir köpek böyle konuşmadı benimle! Bir öykü anlatıyor, bunu hissediyorum. Bazen, sevincini anlatıyor gibi geliyor bana. Gurur, savaş, sevgi, ardından öfke, başkaldırma, umutsuzluk ve üzüntü.
-Ama, sevgilim, aslında deniz kabuğundan duyulan ses, denizin sesidir, yani, kabuktan çıkıyormuş gibi gelir.
-Ama yine de...
-Olamaz, sevgili Villa. Önsezi, bizi gerçeklerden uzaklaştıran tehlikeli bir yetidir.
-İşte, erkek olmanın verdiği üstünlükle yine eziyorsun beni. Ama ben, biliyorum..." Durdu, düşüncesini tam olarak anlatacak sözcüğü aradı, bulamayınca, elini yüreğine koydu.
"-Tamam, anlaştık." Dedi, kocası neşeyle. "İşte, benim de demek istediğim buydu. Bazen yürek, akla üstün gelebilir. Genelde haksız olmasına karşın, yürek her zaman haklıdır."