Tanrıyı Gören Köpek Dino Buzzati
-
Baskı Tarihi:Temmuz 2016
-
Sayfa Sayısı:192
-
ISBN:9789750726415
-
Orijinal Adı:La Boutique Del Mistero
-
Çeviri:Rekin Teksoy
-
Yayınevi:Can Yayınları
-
Kitabın Türü:
Kitap toplamda yirmi iki öyküden oluşuyor ve içinde beğenmediğim bir öykü bile yok... Fantastik ve eğlenceli bir dille yazılmış. Yer yer günümüz insanının hayata bakış açısına dokundurmalar sezdim, dikkat edebilenler için çok güzel detaylardı.
Böyle okurken zevk alayım sıkılmayayım tarzında bir kitap arıyorsanız tam size uygun bir kitap! En beğendiğim öyküler: Pelerin, Ama Yine de Kapı Çalınıyor, Yedi Kat ve Fareler oldu.
----------SPOİLER----------
Ama Yine de Kapı Çalınıyor öyküsünde günümüz insanlarının o "mükemmel hayatlar"ına leke sürmemek adına ölümü göze alışı anlatılıyor. Massigher'in "Sizin başınıza tatsız şeyler gelmez değil mi? Böyle şeylerden söz etmeyi kabalık sayıyorsunuz değil mi? Yapmacıklı dünyanız hep yadsıdı bunları değil mi?" diyerek evin annesi olan Maria Gron'a sitem etmesi de bu söylediğimi kanıtlar nitelikte diye düşünüyorum.
Pelerin öyküsü beni çok etkiledi. Annenin oğluna merhameti, sürekli bir şeyleri sorması, onu merak etmesi... Çok gerçekçi geldi. Sadece okumak değil gibiydi, hissetmekti işte. Öyküyü bende farklı yapan da çok gerçek olmasıydı.
Yedi Kat ise Giuseppe Corte isimli karakterin ölümü kabulleniş ve hatta kabullenemeyiş süreci anlatılıyor. Karakterin ölüme direnişi, -birinci katta olmasına rağmen- hala sağlıklı olduğu konusunda diretmesi pes artık dedirtti. Galiba hayatta da böyle yedi kat olacak. Zaman içinde ve sanki hiç ölmeyecek gibi...
----------SPOİLER----------
Öykülerin hepsi güzeldi:)) Ben en çok "Yedi kat" öyküsünü beğendim. Öykü de "Ölüm" kavramına karşı göstermesi gereken ciddiyeti göstermeyen bir adamın nefes kesen bir süreçle ölümle nasıl burun buruna geldiğini anlatıyor.
Kitaptan 15 Alıntı
Bir çocuğun ağlaması dünyayı zehirlemeye yeter.
Tanrıyı Gören Köpek, Dino Buzzati (Sayfa 175)
Sonra kötülük , pişmanlık, gözyaşı olmadıktan sonra yaşamanın ne anlamı kalır ?
eledim eledim asker eyledim....
Savaş Türküsü
https://www.youtube.com/watch?v=C3znlSi_2mM
Kral, elmas süslü, çelikten büyük çalışma masasından kafasını kaldırdı.
'' Ne söylüyor askerlerim ? ''diye sordu. Dışarıdaki Cülus Meydanı' ndan bölük bölük askerler geçiyordu sınıra doğru, yürürken türkü söylüyorlardı. Yaşam gülüyordu hepsine çünkü düşman kaçışa geçmişti ve oralarda, ırak çayırlarda, dönüşte başlarına takacakları zafer taçlarından başka bir şey yoktu dertlenecek. Bu nedenle kral da olağanüstü sağlıklı, güvenli hissediyordu kendini. Dünya boyunduruğu altına girmek üzereydi.
'' Türkü söylüyorlar haşmetlim '' dedi başdanışman, o da zırhlar, demirler kuşanmıştı, çünkü savaş düzeni böyle gerektiriyordu. Kral güldü '' Daha neşeli bir şey bilmiyorlar mı? Schroeder, ordularım için ne güzel marşlar besteledi. Hepsini dinledim. Tam askerlere göre! ''
'' Elden ne gelir Haşmetlim '' dedi yaşlı danışman. Kuşandıklarının ağırlığıyla gerçekte olduğundan daha da kambur görünüyordu. '' Askerler bir şeyi tuttururlar, tıpkı çocuklar gibi. Yeryüzünün en güzel marşlarını bile versek hep kendi türkülerini yeğlerler.''
Gece ya da gündüz, yazın ya da güzün, bilinmedik bir ülkede, dökülen bir evde, ruhsuz bir otelde, hiç önemi yok. Yanımda olman yetecek.
Şiir
"Bahçede her şey şiirdi ve tanrısal bir durgunluk içindeydi."
Kandırıcı gaz!!
"Bilginler, kendi saflarında ve karşıkilerden habersiz inceleme deneme yapa yapa, bir saatten daha kısa bir sürede, kan dökmeden savaşı kazanmanın yolunu bulmuşlardı: “kandırıcı gaz” adını verdikleri, ideoloji yüklü, insan kafasının karşı koyamayacağı bir gazdı bu. Atomla ilişkisi yoktu, yakıp yıkmıyordu, kan dökmüyordu: Sadece bir uçucu maddeydi ki saniyesinde beyinleri avuç içine alıyordu. Sovyetlerinki Amerikalıların kafalarına Marksizm’i aşılıyordu. Amerikalılarınki Sovyet kafalarına demokrasiyi üflüyordu. Her ikisi de kusursuz gördü işini."
Ne günah varsa hepsini işledim.... hepsini ekleyin... Korktuğum için gelmedim buraya, inanın yalnızca Tanrı'ya yakın olmak istiyorum, yemin ederim ki...
Çok garip ama dünyanın sonu geldiği halde para yine de şaşırtıcı biçimde değerini bir ölçüde koruyordu.
Yaşam bir garip artık. Karşı çıkamamak, çare arayamamak, açıklama getirememek ruhları çözüyor.
Mutluluğu süpüren füzeler!
"Zincirden boşanan füzeler hayatın küçüklü büyüklü bütün düşlerini, aşkı, rahat evleri, can ciğer karşılaşmaları, servet ve şan kazanma özlemlerini, aile ocağının tadını, ilkbaharı, bilgeliği, musikiyi, aheste beste geçip giden yılları, silip süpürüyordu sanki."
