hep bir hiçlik girişi,hep bu hiçlik girişi:bu oyuk zaman
oyuk bir zaman
tahtaların arasında kendini tüketen bir tür boşluk
insanın gövdesini çağıran hiçlik
kırılmış parçalar halinde alınan insan bedeni.
Ne kadar uzağa gidilirse, hayat, o kadar daha kişisel ve o kadar daha benzersiz olmaya yüz tutar....benzersiz, başka birinin anlayamayacağı ve anlama hakkına sahip olamayacağı, bize özgü bu bir tür kendini kaybetme durumu.