Tarih Felsefesi
Georg Wilhelm Friedrich HegelTarih Felsefesi Sözleri ve Alıntıları
Tarih Felsefesi sözleri ve alıntılarını, Tarih Felsefesi kitap alıntılarını, Tarih Felsefesi en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Tanrı, çocuklarında dar yürekler ya da boş kafalar istemez; tersine, tinleri kendi için yoksul ama onun bilgisinde varsıl olanları ve tüm değeri tanrının bu bilgisinde görenleri ister.
Sayfa 21
Adem'in elmayı yemesi
Günah burada sadece bilgiden oluşur; bilgi günah yüklüdür, ve insan onun yüzünden doğal mutluluğunu elden kaçırmıştır.
Düşüş insanın ilksiz-sonsuz Mythosudur ki, insan tam olarak onun yoluyla insan olur.
Cennet bir parktır ki, orada insanlar değil ama ancak hayvanlar kalabilir. Çünkü hayvan Tanrı ile birdir, ama yalnızca kendinde. Yalnızca insan Tindir, eş deyişle, kendi içindir
İslam çoktandır Dünya Tarihinin toprağından yitmiş ve Doğunun rahatlığına ve dinginliğine geri çekilmiştir.
Gerçeklik öyleyse insanın Tin yoluyla, evrenselin ve tekilin bilgisi yoluyla Tanrının kendisini kavmasıdır.
Hint görüşü bütünüyle Evrensel Panteizmdir. Tek töz vardır, ve tümüyle bireyselleşmeler dolaysızca kendilerine özgü güçlere dirilmişlerdir.
Köleyi seven efendi sevgisinin nesnesini tüm görkemini, gücünü ve onurunu onun ayakları önüne sererek, asasını ve tacını unutarak yüceltir; ama öte yandan onu yine eşit ölçüde düşüncesizce kurban edecektir.
Feodaliteden Monarşiye geçiş üç yolda olur:
1. Feodal Lord bağımsız vasallarının tikel güçlerini bastırarak ve kendini biricik güç konumuna yükselterek onların üzerinde efendi olur
2. prensler kendilerini feodal ilişkiden bütünüyle kurtarırlar ve kimi devletler üzerinde kendileri toprağın efendileri olurlar; ya da son olarak
3. en yüksek feodal Lord tikel efendilikleri daha barıscıl bir yolda kendi tikel efendiliği ile birleştirir ve böylece Bütün üzerinde Egemen olur.
Egemenlik alanının büyüklüğü genel bir örgütlenme için düzenlemeleri zorunlu kılar ve bu alanın içerisinde yönetenler aynı zamanda özsel olarak boyun eğenlerdir.
Bire tapınma Müslümanlığın biricik son ereğidir, ve öznellik etkinliğinin içeriği olarak yalnızca bu tapınmayı, ve edimselliği Bire altgüdümlü kılma amacını alır.
Soyutlama Müslümanlara egemendi; hedefleri soyut tapınmayı geçerli kılmaktı, ve bunun için çok büyük bir coşkuyla çabaladılar. Bu cosku
fanatizmdi - soyut birşey için, varolana karşı olumsuz olarak davranan soyut bir düşünce için bir coşku. Fanatizm somut olan ile özel olarak yalnızca yakıp yıkma, yok etme ilişkisi içindedir; ama Müslüman fanatizmi aynı zamanda tüm yüceliğe de yetenekliydi...
Diyebiliriz ki, hiçbir yerde İncil'de olduğu kadar devrimci sözler yoktur, çünkü geçerli her şey ilgisiz bir şey, dikkate değmez bir şey olarak koyulur.
Dünya tarihi bir mutluluk sahnesi değildir.
Mutluluk dönemleri boş sayfalardır.
Kötüyü İyiye ve İyiyi kötüye çevirerek tüm tikelleri sallantılı kılan bu diyalektikte en sonunda geriye İçselliğin kendi arı etkinliğinden, Tinin Soyutlamasından, Düşünceden başka birşey kalmadı. Düşünce herşeyi Evrensellik biçimi altında irdeler ve bu yolla Evrenselin etkinliği ve üretimidir. O eski skolastik tanribilimde asıl içerik, Kilisenin
Sayfa 318 - İdeaKitabı okudu