Sümerli öğretmenler ve bilgelerin gözünde, evrenin temel öğeleri yeryüzü ve gökyüzüydü; gerçekten de evren sözcüğünün
karşılığı, "yer-gök" anlamına gelen bileşik bir sözcük olan, an-lıi sözcüğüydü. Yeri düz, yassı bir disk olarak, göğü ise, üstten ve alttan
kubbe biçiminde katı bir yüzeyle örtülü çukur bir yer olarak düşünüyorlardı.