Taşıdıkları Şeyler Tim O'Brien
O kadar kolaydı, gerçekten. Kendini yere bırak, kaslarının gevşemesine izin ver, konuşma ve kankaların seni, yerden kalkıp havalandıktan sonra burnunu indirip ileri atılarak uzağa, dünyaya götürecek helikoptere yükleyinceye kadar hiç kımıldama. Kendini yere atmaya bakardı, ama kimse yere atmazdı kendini. Cesaret değildi tam olarak; amaç kahramanlık değildi.
Tanıtım Yazısı'ndan
Vietnam savaşına katılan bir askerin yazar olduğunu düşünün.Çünkü bu kitabın yazarı bir gazi.Savaşın hayallerle karışık gerçekler olduğunu anlatmaya çalışıyor.Dili yalın.Okunmaya değer bir kitap.
Kitaptan 2 Alıntı
Ve sonunda,aslında,gerçek bir savaş hikâyesi için söylenecek pek bir şey yoktur,bir "Ah",ünlemi dışında.
Taşıdıkları Şeyler, Tim O'Brien (Sayfa 72)
"Serttiler.
Ölebilecek adamların bütün duygusal yükünü taşırlardı. Elem, dehşet, sevgi, özlem - soyut şeylerdi bunlar, fakat soyut şeylerin de somut bir ağırlığı vardı. Utanç verici anılar taşırlardı. Zor zaptedilen korkaklıklarının ortak sırrını taşırlardı, kaçma veya donup kalma ya da gizlenme içgüdüsü ve pek çok açıdan yüklerin en ağırıydı bu, çünkü hiçbir zaman sırtından indiremezdin, mükemmel bir denge ve duruş gerektirirdi. Onurlarını taşırlardı. Bir askerin en büyük utancını taşırlardı, yüz kızarıklığını. Öldürür ve ölülerdi. Çünkü bunu yapmasalar utanırlardı. Savaşta bu yüzden vardılardı zaten, olumlu hiçbir şey yoktu, ne düş, ne görkem, ne de onur; onursuzluğun yüz kızarıklığı olmasın yeter ki. Utançtan ölmemek için ölürlerdi."
